piątek, 6 lipca 2018

Dla Margolette A.

- Tak! Znowu trzeba iść spać! - pomyślałam właśnie.
Zdaję sobie sprawę, że nikt normalny tak nie myśli, ale trudno...

Już tłumaczę dlaczego boję się położyć do łóżka.
To, że miewam dziwne sny, wiecie nie od dziś.
Czasami Wam o nich piszę. Może nie każdego one interesują,
ale przed chwilą Margo, napisała mi, że czyta :)

Otóż wczoraj, po trudnych chwilach, zalana łzami, nad ranem zasnęłam.
Znalazłam się w starym sadzie i zbierałam z ziemi jabłka.
Niemal każdy owoc był robaczywy, co mnie cieszyło, bo wiedziałam,
że jest prawdziwy, zdrowy. Zbierałam te jabłuszka z myślą o upieczeniu
szarlotki dla znajomych.
Pamiętam, że z perfekcją obierałam jabłka i tylko nienaruszone kawałki
wrzucałam do miseczki. Ciasto wyrobiłam na maśle.
Upiekłam pachnącą, rumianą szarlotkę. Wielką, dla kilkudziesięciu osób.
Bardzo cieszyłam się na przybycie moich gości.
Czekałam, czekałam, czekałam...
Goście przyszli, ale szarlotka była już pokryta pleśnią...

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz