Problem

Dręczą Was czasami nieprzemyślane decyzje?

Mnie spędza sen z oczu prawie każda.

Przez ostatnie 2 tygodnie myślałam o pochopnie złożonym zamówieniu.

Sąsiad-działkowicz zapytał mnie czy nie potrzebuję ziemi, bo będzie zamawiał dla siebie.

- Jest okazja, żeby sprowadzić całą ciężarówkę, ale ja tyle nie potrzebuję, więc może pani skorzysta.

- Hmmm... no może...

- To ile metrów sześciennych pani zamówić?

- A ile to jest metr sześcienny? - nie potrafiłam sobie wyobrazić w tak szybkim tempie.

- No, to takie 2 wory na gruz.

Oooo, wór na gruz pozostał mi w pamięci po remoncie mieszkania, więc odpowiedziałam:

- 2 metry sześcienne proszę.

- Super, to jeszcze kogoś poszukam do spółki.

Pan Paweł (bo podobno tak ma na imię) nakrył mnie kiedyś na zrywaniu malin z jego krzewów. Gałęzie wystawały poza ogrodzenie, więc przykucnęłam żeby poczęstować się malinkami wiszącymi poza działką.

- O! złapałem panią na szabrowaniu! - usłyszałam głos sąsiada.

- Przepraszam, ale tak apetycznie wyglądają, że nie mogłam się powstrzymać - tłumaczyłam zawstydzona.

- Nie ma problemu, proszę jeść jak pani smakują - zaśmiał się.

Żyłam z ciężarem kradzieży do następnego lata, kiedy to sąsiad podszedł do mojego ogrodzenia

i powiedział:

- Ogórki pani obrodziły...

- Pora na rewanż - może pan zerwać sobie ile pan chce, za te maliny - otworzyłam furtkę.

- Nieeee, proszę mi dać kilka, będę zadowolony.

Nazrywałam mu kilka kilogramów i poczułam się lepiej.

Jesienią sąsiad wymieniał dach w swojej altanie.

Jak zobaczyłam ten bałagan w jego ogródku, bez namysłu krzyknęłam:

- No i co najlepszego pan narobił?!

Odpowiedział śmiechem.

Był późny listopad, kiedy pojechałam ostatni raz na działki i zobaczyłam, że pracuś siedzi na dachu

i mocuje papę.

- Oooo...widzę, że zimę zamierza pan spędzić na łonie przyrody... - o mało nie rzucił we mnie wiertarką. Ale kultura nakazała mu zachować spokój. Pogroził mi tylko palcem.

W minioną sobotę, na ogródkowym parkingu, zobaczyłam wielką stertę ziemi...

- Ups!

Wielodniowe przemyślenia na temat sensu zamówienia przeze mnie 2 metrów sześciennych ziemi dobiły mnie ostatecznie.

- Po co mi tyle ziemi?!

- Mam nią przysypać wyrastające już kwiaty?!

- Jak mam to przetransportować z parkingu do ogródka?! Przecież nie mam nawet taczki?!

Dręczyły mnie pytania...

Prawie łzy stanęły mi w oczach na myśl, że będę musiała ziemię nosić w wiadrach.

- Przecież nie mam na to siły!!!

Pewnie, uprzejmy sąsiad, zaoferowałby pomoc w transporcie, ale wystarczy, że zobowiązał się odwozić moją mamę do domu, gdyby była taka potrzeba.

Nie mam ochoty na długi wdzięczności... Są zbyt drogie.

Wczoraj zastałam sąsiada ładującego ziemię na taczkę.

- Nie wiem jak mam to panu powiedzieć, ale...

- No co?

- Przepraszam, ale nie przemyślałam mojej decyzji o zamówieniu tak dużej ilości ziemi...

Nie pozwolił mi skończyć.

- Nie ma problemu, proszę się nie martwić. Moja działka przyjmie każdą ilość.

Kamień, spadł mi z serca. ...Właściwie sterta ziemi mi spadła z serca.

Podziękowałam za wyrozumiałość i w podskokach pobiegłam do swojego ogródka.

Pół godziny później, w drodze powrotnej, znowu zastałam umęczonego sąsiada przy

ładowaniu ziemi do taczki.

- Do widzenia - zaświergotałam - Przyjemnej pracy!

Kilkanaście sekund potem usłyszałam za sobą głos:

- ZŁOŚLIWA! Zrewanżuję się! He, he, he....

Odwróciłam się, żeby potwiedzić że usłyszałam groźbę i odpowiedziałam:

- I tego się obawiam!

Po chwili już mnie nie było.

No i znowu muszę się bać...

Przysięgam, że nie ukradnę mu ani jednej maliny i nie będę drwiła z jego wysiłku!

Może mnie ułaskawi...