Obserwacja

To, że byłam wczoraj w sądzie wiecie, bo pokazałam Wam zdjęcie pięknej klatki schodowej sądu w Gliwicach na FB.

Nie poszłam tam, żeby podziwiać architekturę (chociaż jest godna podziwu) ale żeby złożyć zeznanie w obronie mojej koleżanki.

Ponad godzinę czekałam na wezwanie sędziego i w tym czasie obserwowałam co dzieje się na korytarzu.

Kilkanaście metrów dalej siedziała grupa ludzi. Chyba krewnych lub znajomych, bo prowadzili półgłosem zażartą dyskusję... Ich nerwy sięgały zenitu.

W końcu poszli na salę rozpraw.

Z innej sali wyszedł facet zakuty na nogach w łańcuch, na rękach miał kajdanki.

Towarzyszyło mu dwóch policjantów.

Nie, nie był jakiś zwykły kryminalista...

Miał świetne buty, eleganckie, z miękkiej skóry, w kolorze grafitowym.

(Mam chopla na punkcie butów, więc zwracam na nie uwagę)

Oskarżony był w białej koszuli i markowych, garniturowych spodniach.

- Hmmm... Jakaś gruba ryba - pomyślałam

Kręciło się wokół niego dwóch adwokatów. Szeptali mu coś na ucho, ustalali coś między sobą. Policjanci stali i obserwowali sytuację wycierając sobie pot z czoła (pot z czół - raczej)

Potem wyszła z sali pierwsza grupa, która mnie zainteresowała i usłyszałam donośny głos ich mecenasa, który stał w środku zainteresowanych.

- ... Ale przy prędkości 90km/h ... pasy niezapięte... ten chłopak ma rację...

Nie słyszałam szczegółów, ale pewnie chodziło o jakiś wypadek samochodowy.

Pomruczeli jeszcze chwilę i poszli.

Na korytarzu został tylko ich adwokat, który wykonał telefon to jakieś kobiety...

- Dzień dobry, mecenas "Jakiś Tam", miałem nieodebrane połączenie....

Chwilę z kimś porozmawiał, po czym wykonał telefon do swojej asystentki (jak przypuszczam)

- Tak, byłem na sali... No dobrze... A co?... A ta kobieta żyje?...

- NIE, NIE, NIE!!! Nie wytrzymam dłużej w tej atmosferze! Jest za gęsta dla mnie! - chciałam już stamtąd wyjść, otrzepać z siebie problemy innych ludzi i pognać w pole...

Albo do pracowni, bo tam jest spokój.

Wytrzymałam tę gęstwinę problemów, wiszącą w powietrzu, ale nie chcę już nigdy do niej wracać, nigdy!

Nawet ze względu na zabytkowe wnętrze, NIE CHCĘ!