Równowaga

Za mną dzień-warkocz.

Postanowiłam zaprowadzić wreszcie porządek w przewiezionych rzeczach.

Po remoncie wszystko było w pyle i kurzu.

Niestety nie da się wszystkiego oczyścić jednorazowo, więc to czego nie potrzebowałam na co dzień zostawiłam na czas wolny od spraw do załatwienia.

Przez wiele godzin rozpakowywałam pudła i worki, nie rozstając się z mokrą ścierką. Brrr...

Ale też co chwilę patrzyłam na podniebny teatr... Działo się coś zachwycającego!

Nawet sprzątanie wydawało się tylko okazją do obserwowania tego co przede mną i powyżej.

Wieczorem pojechałam do pracowni.

Pełna planów, pomysłów i zapału do pracy po tym co widziałam przez okno, stanęłam jak wryta gdy zobaczyłam "sytuację kanalizacyjną".

- No to właśnie spadłam na ziemię! A nawet pod... - pomyślałam

Bo to co powinno być pod ziemią było na podłodze łazienki.

Zawsze miałam uraz do publicznych toalet.

Młodzi ludzie, na szczęście, nie pamiętają jak wyglądały kiedyś np. dworcowe WC...

Koszmar, który czasami dopada mnie we śnie.

Dziś stanęłam na jawie w powietrzu wyciskającym łzy z oczu i szczypiącym w nosie.

Nie dało się tym oddychać, więc o malowaniu nie było mowy.

Teraz myślę o równowadze...

Uśmiechałam się cały dzień do widoku z mojego mieszkania.

Pojechałam do ukochanej pracowni i widok tego co stało się obok niej doprowadził mnie do rozpaczy...

Kochani, ale bywa również odwrotnie!

Czasami płaczemy całą noc, a dzień przynosi cud!

Równowaga...