Dzień wątpliwości

Już nie nadążam!

Nie radzę sobie z komputerowymi programami graficznymi.

Nie potrafię zrobić oryginalnej sałatki.

Nie rozumiem słów zapożyczonych z innych języków.

Nie noszę dziurawych jeansów.

Nie potrafię nazwać nowoczesnego urządzenia, które widzę.

Nie rozumiem dlaczego baner reklamujący obniżkę ceny o np. 75% kłamie.

Nie zgadzam się na wykorzystywanie mojego numeru telefonu do oszustwa.

Nie umiem walczyć z bezsilnością, bólem, stresem....

Nie udaje mi się przekonać cierpiącego, że może być lepiej.

Nie mam siły na walkę z hipokryzją.

Nie jest mi łatwo pojąć instrukcję obsługi odkurzacza piorącego.

Nie, nie! Ja już chyba do wielu działań się nie nadaję....

Jednak wiarę w mój umysł obudziły wczoraj dzieciaki.

Tuż po przywitaniu się z nimi usłyszałam:

- Ciociu, wymyśl jakąś zabawę!

- Nudzicie się?

- Taaaaak, okropnie! Wymyśl coś!

- Hmmm.... nie wierzę!

- Ciociu, ciociu! Wymyśl coś!

O mało nie chwyciłam się za głowę, bo nie znajdowałam zabawy odpowiedniej dla przedziału wiekowego 1,5-14 lat....

- Ciociu.... wymyśliłaś?

- Dajcie mi 2 minuty.... - odpowiedziałam i mój mózg zaczął "parować".

Po dwóch minutach wciąż nie miałam pomysłu. Atmosfera robiła się napięta.

- Jak ja mam pogodzić wiedzę, umiejęstności i spryt tej czwórki - myślałam.

Mijała kolejna minuta i nic.

- Ciociu, nudzimy się! Wymyśl coś!

- Dajcie mi jeszcze chwilę.

Wiedziałam, że jak odpuszczę, to Agatka, Jasiek i Ninka chwycą za telefony lub tablety i zaczną grać. Najmniejsza Pola wyjmie z mojej torby komórkę i ... z kontaktu będą "nici".

Mój mózg pracował z prędkością komputera Pentagonu...

W końcu jakiś pomysł!

Chwycił!

Po kwadransie, prośba o następną zabawę....

W domu oprócz mnie dorosła była tylko babcia, która ...nie umiała pomóc.

- OK! Gramy dalej.... - nie poddawałam się

Postanowiłam wykorzystać zwykłe, plastikowe klocki do rywalizacji na czas.

Układaliśmy figury w tylko jednym kolorze, kto szybciej...

Ninka trochę narzekała, że "wszystko z czasem" :)

Dzieciaki, rozgrzane rywalizacją, same potem proponowały kolejne zabawy.

To było świetne popołudnie!

Zastanawiam się na jak długo wystarczy mi pomysłów na inicjowanie działań dzieci i młodzieży, żeby się nie nudziły.

No i z nadążaniem za ...tym światem....