Karuzela zdarzeń

Nie do wiary, że to mi się dzieje naprawdę...

Wieczorem zadzwoniła do mnie sąsiadka:

- Dorotko, nie mamy prądu. To znaczy powtórzył się problem sprzed kilku dni i znowu raz mamy, raz nie mamy, a jak mamy to częściowo. W mojej kuchence nic poza piekarnikiem nie działa. Dziwne to, ale z pewnością nie jest to awaria w mieście tylko w naszym budynku - zdrętwiałam po tych słowach - Wezwałam fachowca - mówiła dalej Agnieszka - i okazało się, że mamy spalony jeden z bezpieczników głównych. Jak będziesz wracała w nocy nie zdziw się, że nie ma światła w korytarzu. Elektryk nie miał takiego bezpiecznika, kupi go rano i zamontuje.

- Agnieszko, dziękuję Ci za informację - powiedziałam ostatkiem sił, bo nieźle się wystraszyłam - może z łazienki pociągnę kabel do grzejnika... O ile w łazience mam prąd, jak wcześniej -  podziękowałam jeszcze raz.

- No to siedzę w pracowni do oporu, bo tu jest ciepło... - pomyślałam wyłączając telefon.

Zajęłam się wisiorami ceramicznymi.

Postanowiłam nie myśleć o zimnym mieszkaniu.

Nagle w mojej głowie zawył alarm!

Przecież jest prawie 20 stopni mrozu i z każdą minutą szanse na odpalenie auta maleją...

(W niedzielę musiałam wzywać taksówkarza z kablami do akumulatora)

Zbliżała się chyba godzina 2:00. Środek nocy. Zimno, więc w razie draki nawet taksówki mogłoby nie być...

Szybko opracowałam plan:

1. Jak najprędzej muszę wyjść z pracowni, żeby odpalić "żabę" (do pracowni pojechałam drogą dużo okrężną w celu doładowania akumulatora)

2. Jak najpóźniej muszę dojechać do domu, bo tam nie ma prądu

Wniosek - muszę jeździć z godzinę po województwie, żeby nie zmarznąć i doładować akumulator!

Z wiarą, że to się uda wyszłam z pracowni. Najdłuższy przedłużacz miałam w reklamówce.

Zastanawiałam się na jakiej kretyńskiej karuzeli ja siedzę, że muszę tak kombinować.

"Żaba" odpaliła!

- No to teraz muszę trochę pojeździć, żeby jutro odpalić... A jutro kupię sobie nowy akumulator

i problem zniknie :)

Nie zdążyłam wjechać na dwupasmówkę, jak za mną pojawił się radiowóz policyjny...

Śledził mnie, czułam to. Minęliśmy 3 skrzyżowania i był ciągle za mną!

Jak w lusterkach zobaczyłam sygnały na dachu, wiedziałam, że muszę się zatrzymać.

- Dzień dobry - usłyszałam od dwóch młodych policjantów

Odpowiedziałam uprzejmnie, ale pomyślałam ...niegrzecznie.

- Proszę chuchnąć do alkomatu - ten prawej wysunął w moim kierunku coś plastikowego. Zrobiłam co kazał.

- Dziękuję. Proszę teraz prawo jazdy i dowód rejestracyjny.

Wyjęłam z portfela te dokumenty i podałam przez okno.

- A aktualny przegląd techniczny pani ma? - całkiem spokojnie ze mną rozmawiał..

(akurat takiego pytania się spodziewałam, bo mam do wymiany dowód rejestracyjny, ale ze względu na zmianę adresu tego do tej pory nie zrobiłam)

- Tak, proszę - podałam mu dokument z września

- Ale na zmianę jest 30 dni....

- Przepraszam, będę zmieniała adres i wstrzymałam się z wymianą...

Uznałam, że bez sensu jest opowiadanie mojej historii mieszkaniowej.

- Oooo, to panią upominamy!

- Przyjmuję upomnienie, wymienię dowód lada chwila.

- A ubezpieczenie ma pani aktualne?

- Tak, aktualne - odpowiedziałam i zaczęłam szukać w portfelu dowodu wpłaty.

Wyciągnęłam plik papierów... Stare przeglądy techniczne, faktury za naprawy, jakieś rachunki...

W aucie za jasno nie było, trochę trwało jak przejrzałam wszystko.

- Czego pani szuka? - zapytał rozbawiony sytuacją policjant

- No, dowodu wpłaty składki szukam!

- Ale dowód wpłaty mamy, był w dowodzie rejestracyjnym...

Czułam, że robią sobie ze mnie "jaja". Dorwali krasnoludkę o 2-ej w nocy i się bawią...

- No to co mam wam dać?!

- Polisę proszę znaleźć.

Dobra, jeszcze raz przewertowałam te papierzyska złożone na 4 razy. Nie mogłam znaleźć z 2016 roku. Podałam pierwszą lepszą z logiem PZU.

- Ale to jest polisa z 2014 rokuuuuuu - przeciągnął stróż porządku publicznego.

- Ale pan ma w rękach dowód wpłaty na 2017 rok, czyli kontynuację... - ostatkiem sił udowodniłam panu policjantowi, że ubezpieczenie mam.

- No dobrze, to my panią dzisiaj upominamy i wpiszemy w bazie danych, że została pani pouczona i że ... ble, ble, ble....

Oddali mi moje dokumenty. Powiedzieli DOBRANOC i pojechali...

Ja nie miałam już ani siły ładować akumulatora jeżdżeniem po województwie, ani ochoty na następne takie spotkanie.

W domu pociągnęłam przedłużacz z łazienki do sypialni, żeby mieć prąd .... I WAM NAPISAĆ CO MNIE SPOTKAŁO!!!

Ps. nie wiem co będzie dalej... jest 5:01